Mason zit sinds 2019 bij Raeger. “Als je me begin 2019 zou hebben verteld dat hij een half jaar later zindelijk zou zijn, had ik je niet geloofd. Nu geeft hij met een plaatje uit zijn boek aan dat hij naar de w.c. moet.” Ook het aankleden, kan hij nu helemaal zelf.                                   

“Als je me begin 2019 zou hebben verteld
dat hij een half jaar later zindelijk zou zijn,
had ik je niet geloofd".

Niet makkelijk

Mason heeft het niet makkelijk, het gaat allemaal niet vanzelf. “Dan biedt een plek als Raeger, waar ze hem net zo goed kennen als wij en waar bovendien veel kennis aanwezig is, houvast. Raeger biedt bovendien regelmaat aan het leven van Mason, iets wat voor hem zo belangrijk is.” 

Communiceren blijft voor Mason lastig, praten lukt helaas nog niet. Wel lukt het op allerlei andere manieren met hem te communiceren, zo werken ze met picto’s en sinds kort ook met een spraakcomputer. 

Steun 

De gemeenschappelijke oudertrainingen zijn waardevol voor haar. Ook omdat ze tijdens die dagen andere ouders ontmoet, wat voor herkenning en steun zorgt. 

Voor de toekomst hoopt Dayenne dat Mason op een dag wel gaat praten. “Maar het allerbelangrijkste is dat hij lekker in zijn vel zit en gelukkig is.” 

Naar Raeger

Toen Gio negen was kwam hij bij Raeger terecht. "De intensieve begeleiding samen met het beloningssysteem waar Raeger mee werkt, bleken een goede invloed te hebben op hem." “In nauw overleg met ons werd gekeken waar Gio behoefte aan had, maar ook waar wij behoefte aan hadden.” 

"We leerden hem steeds
beter begrijpen
en het contact met hem
werd steeds beter."

Bij Raeger kregen ze handvaten hoe ook thuis met hem om te gaan.  " Of hij nou thuis of bij Raeger was, er werd op dezelfde manier op hem gereageerd. “Zo kwamen we er samen met Raeger achter dat het woord ‘moeten’ op hem een heftig effect had. Terwijl, wanneer we zeiden ‘Ik zou het fijn vinden als je je bord opruimt’ deed hij wel gewoon wat we vroegen. We leerden hem beter begrijpen en het contact met hem werd steeds beter.” 

Even lastig

Even lastig was het wel toen na een paar jaar zijn vaste mentor Melek de groep verliet. Het duurde echt even voor hij zich weer prettig voelde op de groep. “Zelfs voor mij was het even wennen. Je bouwt zo’n nauwe samenwerking op met zijn begeleider.” Inmiddels is zowel Gio als Maria weer gewend aan de nieuwe situatie.

Zelfredzaam

Doelen waar momenteel hard aan gewerkt wordt: “Hij vraagt veel hulp en aandacht terwijl hij de dingen prima alleen kan.” Met het beloningssysteem wordt hij gestimuleerd minder hulp te vragen gedurende de dag. En als het hem lukt op een dag slechts drie keer om hulp te vragen, mag hij een knuffel halen bij zijn oude mentor Melek, die elders in het gebouw werkzaam is. 

Het zelfredzaam worden, is extra belangrijk voor Gio omdat hij binnenkort naar het Speciaal Onderwijs doorstroomt. “Gio heeft daar al een dagje meegelopen en hij kan niet wachten!” Voor Maria is het best spannend. Ze is bang voor een terugval. Uit ervaring weet ze dat verandering lastig is voor Gio. Bovendien is de begeleiding op school een heel stuk minder dan bij Raeger. 

 “Eigenlijk hoop ik
maar een ding voor hem:
Dat hij gelukkig is!”

De toekomst

Wat ze voor Gio wenst in de toekomst? “Ik hoop dat hij geaccepteerd wordt door de maatschappij, dat hij een plek mag hebben binnen de maatschappij.” Het liefst zou ze zien dat Raeger begeleid wonen plekken aanbiedt voor de 18+- doelgroep. “Maar eigenlijk hoop ik maar een ding voor hem: Dat hij gelukkig is!”

Structuur

Toen hij negen was, ging het zo goed met Yarno bij Raeger, dat hij naar het Speciaal Onderwijs doorstroomde. Dat verliep helaas anders dan gepland. Er miste volgens Mascha goede begeleiding en ook het contact dat ze met de begeleiding had, liet te wensen over. Ook had Yarno echt baat bij de ABA-methode en miste hij de strakke structuur die hem bij Raeger zo goed deed. 

“Voor veel ouders is het doorstromen van hun kind
naar een school het ultieme doel.
Ik heb daar inmiddels een andere mening over.” 

Ze was ongelofelijk blij toen Raeger liet weten dat hij weer welkom was op zijn oude groep. “Voor veel ouders is het doorstromen van hun kind naar een school het ultieme doel. Ik heb daar inmiddels een andere mening over.” 

Gestimuleerd

Yarno is inmiddels 12 jaar en heeft het nog steeds erg naar zijn zin bij Raeger. “Hij voelt zich er thuis.” Volgens Mascha heeft hij het zo naar zijn zin omdat hij bij Raeger gestimuleerd wordt. “Dat heeft hij echt nodig. Yarno vindt het zelf echt fijn om nieuwe dingen te leren. Het is ook goed dat er geen standaard programma wordt aangeboden, maar dat er per kind wordt gekeken wat de behoefte en mogelijkheden zijn.” Er wordt ook echt geluisterd naar haar als moeder. Naar waar ze tegen aanloopt bij Yarno en wat ze zou willen voor hem.  

Samenwerking

Mascha benadrukt dat je niet moet verwachten dat Raeger met een toverstaf wonderen verricht. “Je moet het echt samen doen.” De oudertrainingen zijn voor haar erg waardevol. “Zo kan je thuis dezelfde methode toepassen die Raeger hanteert. Alleen dan werkt het!”

Zij vindt het dan ook belangrijk iedere dag na afloop met de mentoren te bespreken hoe de dag was en of er zaken zijn die ze moet weten. Hetzelfde doet zij ook: als er thuis iets speelt wat invloed heeft op Yarno’s gedrag, meldt ze dat aan de mentoren.

 "Raeger heeft geen toverstaf,
je moet het echt samen doen."

Tosti’s

Voor Mascha is nu het allerbelangrijkste dat Yarno zelfredzaam wordt. Het lukt hem al zichzelf aan te kleden, zijn veters te strikken en hij heeft zelfs leren lezen. Momenteel wordt er hard gewerkt aan het zelf een boterham smeren, een boodschap doen en het omgaan met geld.

De toekomst die ze voor zich ziet voor Yarno is best positief. “Tuurlijk, hij zal nooit volledig zelfredzaam worden maar als ik zie wat hij nog allemaal leert, dan heb ik vertrouwen.” Ze ziet hem wel in een eetcafé werken bijvoorbeeld. “Hij kan al tosti’s maken!